Reisverhaal dag 9: Gambia - langs de lijn.

Het is zaterdag. Dat is de dag die in veel gezinnen in het teken staat van sport(wedstrijden). Vanmorgen vroeg kregen we al berichten dat er gevoetbald wordt in Hoogeveen en dat een ander een mountainbiketocht fietst. En dat alles bij temperaturen van rond het vriespunt. Daar sta je dan te blauwbekken, als supporter, langs de lijn. 

De eerste helft begon sportief: baantje trekken in het zwembad. Maar Mohammed had ook weekend dus wij waren er eerder dan dat hij het zwembad schoongemaakt had. Maar hey, dat stopt ons niet; wij kunnen ‘het veld’ prima zelf even checken. Langs de lijn vinden we een kikker en een vleermuisje. De vleermuis redden we van de verdrinkingsdood en de kikker; daar zwemmen we wel wat omheen. Na het ontbijt lopen we naar ons ‘productielijntje’. Er staat een kip met zes jongen voor de deur (twee dagen terug waren het er nog zeven… we tellen ze elke dag…). Als we naar de deur lopen, rennen ze chaotisch door elkaar weg en kunnen wij naar binnen. We pakken de laatste kleding in, geven de lege bananendozen weg en pakken de spullen die we mee willen vandaag. 

Omdat het zaterdag is en de Gambiaanse jeugd gaat voetballen in het weekend, willen ook wij langs de lijn gaan staan. We nemen voetbalspullen mee. We kunnen een HZVV-team maken en een Lelycentrum Zuidwolde team en we hebben nog wat losse shirts, broeken en sportschoenen om uit te delen. We rijden naar Madiana en daar is op het voetbalveld net een wedstrijd aan de gang. Er is geen gras, er zijn geen lijnen waar je langs kan staan, er is geen net en het doel bestaat uit twee palen in de grond. Alhagy blijkt in eerste instantie ook geparkeerd te hebben in het veld en de scheidsrechter fluit dus even om het spel stil te leggen. We zijn niet de enige supporters langs de lijn. Maar zodra ze in de gaten hebben dat we spullen mee hebben om uit te delen, ligt alles stil en worden we omringd door kinderen, jongeren en volwassenen. We voorzien een grote chaos en vragen Alhagy dit te managen en hij trekt een duidelijke lijn: hij wil met drie jongens die een soort van leiders zijn overleggen en de rest moet achteruit. Dat werkt heel even, maar zodra de eerste kledingstukken zichtbaar worden, moet er zelfs iemand aan te pas komen die met een grote tak de kinderen op afstand jaagt en soms dus ook raakt met die tak. We voelen ons er wat ongemakkelijk bij…hier trekken wij de spreekwoordelijke lijn. Dus de tak leggen we op de auto en wordt niet meer gebruikt.

De leiders delen de shirts uit en al snel vormen zich een Gambiaans HZVV-team en een Lely Zuidwolde team. Er worden foto’s gemaakt en de spelers zijn trots op hun tenue. Als de auto leeg is, worden de tenues bewaard in dezelfde bananendoos. Een leider neemt de doos mee en zal erop passen. We zijn benieuwd wie volgende week de wastas, eh….wasdoos (!) heeft… 

Na dit enerverende gebeuren zo langs de lijn zijn we toe aan wat rustiger werk. We halen tien zakken rijst en brengen dit in een gebied rondom Madiana waar we nog niet geweest zijn. We treffen een dame alleen aan op de compound. Ze is aan het koken. In grove lijnen komt koken neer op: hout dat je in brandt steekt, een pot erop waarin je kookt en je zet het vuur hoger of lager door de lange houten takken meer in of uit het vuur te leggen. Verderop stoppen we en splitsen we ons op. We maken drie compounds blij en de reacties zijn op alle drie verschillend: verbaasd en met stomheid geslagen, biddend en dankend en op de derde compound wordt gelachen en worden we lang nagezwaaid. Tien zakken rijst zijn we zo kwijt maar we zijn ook wat later begonnen vandaag, omdat we in de tweede helft een bezoek willen brengen aan de compound van bekenden: Nima, Ali en Penda en Alhagy en Yassin en natuurlijk al hun kinderen. We nemen cadeaus mee: stroopwafels voor de vrouwen, een rolletje King pepermunt voor de kinderen en de mannen mogen een zak rijst opbergen in de keuken. We worden hartelijk ontvangen en genieten van het rustige verloop van deze tweede helft. 

Maar zoals het altijd gaat op zo’n welbekende sportzaterdag, is de derde helft ook erg gezellig. We drinken thee (een derde helft met thee!!) met de Hoogeveense bewoners van Toubabokunda. Als Alhagy ons bij Franco Inn heeft afgezet eindigen we de dag zoals we deze begonnen zijn. We worden gadegeslagen door een stel Gambiaanse jongeren die even langskwamen om het zwembad te inspecteren. Nu staan zij als supporter langs de lijn, maar niet blauwbekkend...