Reisverslag dag 1:  Stuk geluk

12 november 2022 - Brussels Airport, België

Vanmorgen voor dag en dauw zouden er twee wekkers afgaan. Dat was niet nodig aangezien we beide al voor de wekker wakker waren. Zo’n nacht voor vertrek slaap je toch wat anders dan normaal. Ineens word je wakker en vraag je je af of je die ene oplader wel hebt ingepakt en of je E-reader opgeladen is. Zenuwachtig zijn we niet, maar er heerst dan toch iets van onrust. Maar goed, de wekkers waren gezet op een tijd tussen 4.45 en 5.00 uur. Dat is nog eens mooi op tijd! Zo heb je in ieder geval wat aan je dag. 

Als we rond kwart voor zes in de ochtend op het station in Hoogeveen aankomen en elkaar ontmoeten, nemen we al vlot afscheid van ‘de mannen’. De QR-code wordt gescand, het poortje gaat open en vol goede moed en met drie koffers en handbagage lopen we richting de lift. Stef vraagt zich hardop af: “Hoe werkt dat ding?” en geeft al vrij vlot zelf het antwoord: “Oh…. Niet…. Buiten gebruik! #hoedan?!”

Met drie koffers (een van 21.5 kilo, een van 24,5 kilo, een van 10 kilo en twee zware handbagagetassen tillen we de zooi de trap af. Gelukkig doet de lift aan de andere kant het wel. Dat scheelt ons al die koffers de trap op tillen! Hoera!

Om 5.47 uur zitten we in de trein en zwaaien we naar ‘de mannen’. Off we go! De reis voorloopt voorspoedig en al voor 8.00 uur zijn we op Rotterdam CS. We besluiten een koffie te halen en durven niet naar het toilet op het station, omdat we bang zijn dat we de trein missen. Om 8.10 uur stappen we in de internationale trein naar Brussel Airport. Nog een uur en drie kwartier dan zijn we er! Wat gaat het voorspoedig. Ellen besluit voor het eerst in haar leven het toilet van de trein uit te proberen en zelfs dat gaat voorspoedig en zonder gehobbel, gebonk en dus zonder gesmeer.

Als we station Antwerpen-Berchem binnenrijden, blijven we voor ons gevoel lang staan. Als snel krijgen we de melding in de app dat de trein waarin we zitten 5 minuten vertraging zal oplopen. Vijf minuten werden er tien: “Jeetje zeg, wat duurt dat lang”, tien werden er vijftien: “Allemachtig! Waarom zegt niemand wat er aan de hand is?! Rijden met die *@#-trein!” en vijftien werden er twintig: “Stef? Ik krijg buikpijn, redden we het op tijd? Gas op die lolly!”… En dan spreekt de conducteur tot ons: “Wij staan inmiddels al even stil omdat er zojuist 5-6 laptops gestolen zijn uit de trein. Als uw laptop gestolen is, stap dan naar buiten. Ik zal u helpen.” Verschrikt kijken we elkaar aan en direct naar onze handbagage tussen onze benen… oh nee, dat staat er natuurlijk nog wel. Je moet wel een brutale vlerk zijn als je van die plek onze laptop jat ;-). Dan gaan we toch even kijken of onze koffers er nog staan. We hebben geluk; ze staan keurig in het rek. 

Na een half uur rijden we eindelijk verder en komen we aan op Brussel Airport. Met de koffers achter ons aan slepend, rennen we richting de roltrap: STUK! Met drie koffers (een van 21.5 kilo, een van 24,5 kilo, een van 10 kilo en twee zware handbagagetassen tillen we de zooi een mega-lange trap OP! Weet je hoe zwaar dat is?!

Hijgend en puffend komen we aan in de vertrekhal. Bij de incheckbalie kunnen we vlot onze koffers kwijt nadat we een standje hebben gekregen dat één koffer toch echt te zwaar was. Stef legt met een stralende glimlach uit dat er bijna niks voor onszelf in de koffers zit, maar dat we vooral spullen hebben voor andere mensen. De dame achter de desk snapt het en knijpt een oogje toe. Maar ze kan het niet laten ons te zeggen er de volgende keer rekening mee te houden i.v.m. het personeel dat de koffer moet tillen. Hey! Hallo! We hebben zelf die koffer ook al die trappen op moeten tillen hoor! Maar we houden ons wijselijk stil.

Koffers weg, dus op naar de douane via een sanitaire tussenstop. Na de douane kunnen we zo door naar de andere kant van het vliegveld en opnieuw passeren we de douane, omdat we buiten de EU reizen. We besluiten op de rolband te stappen. Je kent ze wel; die van “mind your step”. Op deze luchthaven hebben ze er zelfs vier naast elkaar. Het gekke is dat iedereen de buitenste pakt, dus bedachten wij dat we op de andere zouden stappen, zodat we niemand voor ons hadden, zodat we gewoon lekker konden doorstappen. Zo’n band gaat pas lopen als je erop stapt en dus stel je je daaropin. Dan is het een heel rare gewaarwording dat je opstapt en dat ook dit apparaat buiten werking blijkt te zijn. We liggen dubbel van het lachen omdat we allebei tegelijk “hoei” roepen van schrik.

Liften, roltrappen, rolbanden, treinen… typische technische dingen die we de komende twee weken niet zullen zien en dat is misschien maar goed ook, na onze ervaring van vandaag. We zullen ze niet missen. 

In het vliegtuig praten we over de reis tot nu toe en schrijven we dit verhaal. We komen erachter dat we begonnen zijn met een soort reizen door de tijd. Van al die technologische hoogstandjes die wij zo gewoon vinden, gaan we naar een plek waar het er in veel gevallen nog draait om ‘hebben we vanavond eten?’ 

De komende weken gaan we gewoon met slippers door het zand, bij de vierde boom links en dan bij die compound met die gaten in het dak en half ingestorte muur gaan we rechts… die luxe apparaten die ons leven makkelijker moeten maken (en als ze kapot zijn, vinden we dat “belachelijk en achterlijk”) laten we met liefde achter om weer eens terug te keren tot de basis: ons stuk geluk. We hebben er zin an!

Foto’s

3 Reacties

  1. Niels:
    12 november 2022
    Goede reis toppers!!
  2. Miranda:
    12 november 2022
    Goede reis
  3. Johanna:
    13 november 2022
    Wat super om te lezen, al dat gedoe met treinen, liften en roltrappen. Gien (zus) en ik zijn in 2014 naar Ghana geweest met 4 koffers, ook met allerlei spullen voor daar, en beide handbagage en moesten overstappen in een paar minuten. Zonder de hulp van een jongeman die met twee van onze koffers wegrende, hadden we de trein nooit gehaald. Haha, het was zo'n rare gewaarwording om iemand weg te zien rennen met onze 2 koffers, wij er achteraan met de andere koffers en diep van binnen wetend dat die jongen toch echt gewoon behulpzaam was. Het zijn mooie avonturen die bij het reizen horen, soms echt even ongemakkelijk, maar het is het allemaal waard !
    Leuk jullie te volgen, ik hou ervan!
    Wens jullie een gaaf verblijf daar.
    Zie uit naar het volgende verslag !