Mijmeren en terugkijken

Op het moment dat we dit typen zijn we net geland op Dakar. We zijn op tijd vertrokken vanaf Banjul en maken een tussenlanding in Dakar om daarna door te vliegen naar Brussel waar we rond 5 uur in de ochtend zullen landen.

Het afscheid viel ons zwaar. Vanmorgen toen we wakker werden hebben we vlot ontbeten omdat we nog een duidelijke taak te doen hadden. Er stonden 40 zakken kleding op ons te wachten en die wilden we nog heel graag brengen aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Elke zak bevat een mix van kleding: volwassenen, kinderen in diverse maten, babykleding en lakens o.i.d. 

Alhagy brengt ons wederom in een omgeving waar de armoede goed te zien is. We stoppen op diverse compound en brengen een zak met kleding.

Mensen reageren wederom verrast. Sommigen zijn met stomheid geslagen of kijken in eerste instantie wat de kat uit de boom als Alhagy ze roept naar buiten te komen. Daarna kijken ze nog verbaasder als er twee blanke vrouwen met een zak komen aanlopen. We proberen om zo snel mogelijk weer weg te gaan omdat we er niet bij willen zijn als ze het uitpakken. Soms ontaard dat nog wel eens in een lichtelijk gevecht tussen twee zussen bijvoorbeeld en dat zien we liever niet. Wel zien we nog net een oudere dame vol bewondering haar cadeau uitpakken.

Onderweg komen we altijd van alles tegen; motoren, ezelwagens en zelfs een ossenwagen!

Ergens verderop lopen er varkentjes over straat. Dat betekent dat we in een Christelijke omgeving zijn. Ergens onder de boom zit een groep mensen.

Zij gebruiken de vrucht van de cashewnoot. Deze vrucht persen ze en het sap wordt gebruikt om een sterk alcoholisch drankje van te produceren. Als we stoppen om twee zakken kleding te brengen, staan ze spontaan op en roepen ze zeker 20 keer blij “Abaraka Baké” en “God will bless you” en “Thank you!” Wij worden er zelf ook blij van omdat zij zo enorm blij zijn. 

Na een aantal uurtjes is de auto leeg.  Het werken is gedaan. Het zit erop. We gaan terug naar de compound en drinken samen een bak koffie. We mijmeren een tijdje over wat we allemaal beleefd hebben en wat we nog niet in een verhaal hebben verwerkt. Daarom hieronder een paar mooie Wist-u-datjes.

Wist u dat:

-      Stef een tijdje vooral ’s nachts veel last had van ‘speldenprikken’ in haar voet? En dat we via onze online dokter Freek er na vier dagen achter kwamen dat het de mangoworm waarschijnlijk was?

-      Ellen vervolgens er vaseline op gesmeerd heeft (op aanraden van online dokter Freek) en de plek heeft afgedekt met een pleister?

-      Ellen 7 uur later de pleister heeft verwijderd en met een pincet de mangoworm eruit gepeuterd heeft?

-      we er foto’s van hebben? 

-      We bijna elke nacht tussen 3.00 en 4.00 uur beide wakker waren en dan gewoon een heel gesprek voerden, vreselijk moesten lachen, een uur gingen lezen en dat we dan nog een uurtje sliepen?

-      Ellen elke ochtend tussen 7.15 en 7.30 uur de slaapkamer moest verlaten? De reden weten wij wel….

-      Stef elke ochtend de afwas deed omdat Ellen na het ontbijt even tijdelijk afwezig was? De reden weten wij wel….

-      Stef en Ellen de meest belachelijke Nederlandse regels en spreekwoorden/gezegden letterlijk vertaalden voor Alhagy en dat dat hilarische momenten opleverde?

-      Alhagy ons de meeste dagen wel had kunnen verkopen of weggeven aan een Gambiaan? Gelukkig vond Alhagy dat de mannen niet genoeg boden voor zulke ‘specials lady’s’. 

-      Op het strand de mannen gewoon onszelf benaderden voor een huwelijksaanzoek?

-      We altijd “NO, thank you” gezegd hebben?

-      We in totaal precies 3000 kilo rijst hebben uitgedeeld? Dat zijn 120 zakken van 25 kilo! 

-      We bij het afscheid op de Airport niet heel veel tranen hebben gelaten, maar wel een paar… 

En dan nemen we afscheid van het mooie Gambia, haar mooie mensen en van een fantastische reis. Dank dat jullie ons hebben willen sponsoren, dank voor alle reacties op ons blog, via de whatsapp of welke andere manier dan ook. We zijn dankbaar dat we opnieuw verschil hebben mogen en kunnen maken bij mensen die het nodig hebben. Dat had niet gekund zonder jouw hulp en steun. Voor de laatste keer: “Abaraka Baké