Happy Kingsday!

Omdat we gisteren een luie dag genoten hebben, ‘moesten’ we vandaag natuurlijk aan de bak. We kleden ons aan in ons beste oranje (althans, met een beetje fantasie kon het doorgaan voor oranje) en we besluiten om een bezoek te brengen aan Lamin, een vriend van Alhagy en degene die vorig jaar chauffeur en gids was toen Alhagy niet kon. We worden ontvangen op zijn compound. Zijn vrouw en kinderen zijn er ook. Nadat we een tijd in zijn huisje gezeten hebben vertellen we hem dat deze dag in Holland een speciale dag is; Kingsday, Koningsdag en dat we deze dag willen uitroepen tot Laminsday zodat we vandaag met z’n vieren rijst gaan uitdelen op plekken die Lamin ons wijst. 

Het duurt een eeuwigheid voordat Lamin klaar is, hij heeft zich drie keer omgekleed en tig telefoontjes gepleegd, wij snappen er niks van, maar uiteindelijk stappen we met z’n vieren in. We rijden nog maar net weg en Stef en ik benoemen tegelijkertijd het gevoel dat ons bekruipt; er zijn nu heel veel mensen die naar ons kijken met het idee dat dit weer van die “oude blanke vrouwen” zijn die met een Gambiaanse man iets aanknopen… Gelukkig weten wij beter, maar echt prettig is het niet als mensen met een bepaalde blik naar je kijken…

We halen tien zakken rijst bij de turntable en rijden door richting een elektriciteitsfabriek. We verlaten de verharde weg en in no time staan we oog in oog met enorm arme compounds, mensen die wonen en leven op de vuilnisbelt.

We delen wat zakken uit aan gezinnen waarvan we denken dat ze het goed kunnen gebruiken. Verderop slaan we een zandweg in naar links en dalen behoorlijk af. Als hier het regenseizoen begint, wordt het een complete rivier in deze afdaling en dan spoelen de huizen die hier staan grotendeels weg. Mensen zijn blij en bedanken ons hartelijk en wensen ons (jullie dus!) alle goeds toe en Gods zegen. Is het toeval dat er op de zakken rijst die we uitdelen een kroontje staat? Is het toeval dat de compounds waar we komen allemaal iets met oranje hebben? Geen idee…

We verlaten dit gebied omdat we binnen de kortste keren de auto leeg hebben. Nu moeten we hier ook weg, want dit woord verspreid zich snel. Als we nu nog een keer rijst halen zullen er grote groepen mensen staan, dus we rijden terug en besluiten in Brufut (dorpje waar Lamin woont) nog eens tien zakken rijst te kopen. De shopeigenaar denkt graag met ons mee. Hij weet precies welke mensen er bij hem komen voor 1 of 2 kopjes rijst en het dan niet kunnen betalen en het dus ‘op rekening’ kopen. Hij noemt de namen en wijst waar we ongeveer moeten zijn. Als wij naar de auto lopen, loopt hij van ons weg en zegt: “May God bless you.” 

Met 10 zakken in de auto gaan we Brufut door. Het zijn wederom flitsbezoeken; we stoppen, pakken een zak rijst, brengen het, horen alle bedankjes en wensen aan, wensen iedereen een goede en fijne dag en dan gaan we weer verder. We eindigen bij het huis van Lamin. Inmiddels heeft hij met zijn vrouw een aantal mensen uitgenodigd om de zak rijst bij hem te komen halen. Als we aan komen rijden, Ellen rijdt trouwens ;-) staat er een groepje mensen op ons te wachten.

We stappen uit en direct herkennen we iemand. Het is een man die we moesten teleurstellen in de steengroeve (afgelopen woensdag). De rijst was toen op. Nu stond hij bij Lamins huis. Wat blijkt? De zak rijst die hij komt halen is niet voor hem, maar voor een oom die ernstig ziek thuis ligt. Is het toeval? Geen idee… maar we besluiten hem te vragen nog even te wachten en dan halen we alsnog 10 zakken waarvan hij er eentje meekrijgt. Happy Kingsday!