Blik vooruit of kijk je om?

Op het moment dat ik nu zit te typen is het hier 19.10 uur, in Nederland is het twee uur later. Vanmiddag appte iemand me nog of het dezelfde tijd was als in Nederland; nee dus ;-)

Vandaag hebben we een dag geluierd. Beetje bijkomen van het gereis en even landen in het land waar Stef voor de derde en Ellen voor de zesde keer is. Na het ontbijt hebben we de dag doorgebracht bij Paradise Beach. Ons bedje stond vlakbij het opkomende water en voor ons zagen we de vissersboten af en aan gaan. De zogeheten ‘juiceboys’ stonden de hele dag paraat om voor een schamele 2 euro een groot glas vers sap te maken van mango, banaan, sinaasappel en ananas. Beetje lezen, beetje loeren, beetje zwemmen en dutten… zo komen wij een eerste dag wel door, blik een beetje vooruit en je ziet altijd van alles…

De route van en naar Paradise Beach is elke keer weer anders; hier is een huis ingestort en daar wordt er eentje gebouwd. Links staat een huis dat niemand ooit af zal zien waarschijnlijk, rechts is een paleis gebouwd, waarschijnlijk door een rijke Gambiaan. Kinderen spelen en rennen langs de straten. Sommige hebben een broertje of zusje achterop de rug. De meeste kinderen zijn gekleed in kleding waar we in Nederland onze kinderen niet in laten spelen; gescheurd, vies en vaak te groot, of juist te klein. Maar zodra ze zien dat er in de auto 2 blanke mensen (toubabs) zitten schreeuwen ze bijna allemaal “Toubab! Minty?!” wat zoveel betekent als “Blanke! Snoepje?!”. We lachen en zwaaien natuurlijk enthousiast terug. 

Als we bijna bij Paradise Beach zijn, vertelt Stef ineens aan Alhagy over die man die we spraken op Brussel Airport. We zaten te wachten voordat we konden boarden en er kwam een man alleen bij ons zitten. Hij vertelde dat hij al 22 jaar naar Gambia gaat omdat hij het land zo mooi vindt. Wij vertelden enthousiast dat wij dat ook vinden; The Smiling Coast of the Gambia. We wilden eigenlijk nog vertellen wat we daar gingen doen, maar meneer was ons voor. Hij vertelde dat hij het heerlijk vindt om aan de kust te zijn, lekker een beetje over de zee kijken, met je voeten in het zand en genieten van het goede leven. In één adem door zei hij dat hij nog nooit de binnenlanden in was geweest. Letterlijk zei hij: “Het zijn lieve mensen, maar het is een vies land. Als ik voor me kijk en ik zie zee en strand dat vind ik het een heerlijk land, maar als ik achteromkijk en ik zie armoede, dat wil ik niet zien!” Nee, hij bleef lekker aan de kust. Op zich is daar niks mis mee natuurlijk; breng je vakantie door aan de kust en geniet! Prima! Maar dat je dan je ogen sluit voor de wereld om je heen, naast je, achter je, dat je niet ziet dat je kunt delen van je rijkdom… hoe klein het soms ook is of kan zijn… Dat citaat van hem, dat hield ons aardig bezig vandaag. “Blik vooruit of kijk je om?”