Tussen de regels door

Vandaag hebben we een rustdag. Inmiddels voelt dat niet meer gek, maar merken we dat we er aan toe zijn. In de eerste dagen vonden we het op één of andere manier niet goed voelen om lui onderuit de hangen. We zijn hier om van alles te doen, dan willen we in actie komen, niet suf op een bedje liggen bij het zwembad of aan zee. Tussen de regels door merken we aan ons hoofd en ons lijf dat we het eigenlijk wel nodig hebben, die rust. De warmte en alles wat we zien, horen en ruiken maken ons moe en we liggen ’s avonds dan ook altijd voor 22.00 uur al te slapen.

Elke avond lezen we de reacties die we krijgen op ons reisblog. Daarnaast krijgen we erg veel appjes van bekenden uit Nederland. We lezen alles aan elkaar voor en praten erover. We lezen dat mensen het zo bijzonder vinden dat we dit doen. Wij zijn ons daar totaal niet van bewust. Wij kunnen dit doen, omdat het mogelijk gemaakt wordt door iedereen die sponsort. Wat een prachtige samenwerking: jullie sponsoren omdat jullie het zo geweldig vinden om te zien dat je geld goed terecht komt en wij vinden het geweldig dat jullie ons sponsoren zodat we dit kunnen doen!

We hoeven niet tussen de regels door te lezen om te begrijpen dat wat we hier meemaken ook indruk maakt in Nederland. We horen en lezen dat sommigen met tranen in de ogen ons blog lezen. Dat jullie zo ongeveer over onze schouder mee kunnen kijken en dat de foto’s indruk maken.

Even tussen de regels door: als wij dat soort berichten lezen, dan krijgen wij hier kippenvel (zelfs met temperaturen boven de 30 graden) en zijn we geraakt en emotioneel.

Onze rustdag bestond vandaag uit zwemmen in zee en in het zwembad  en op een bedje een beetje kletsen over van alles en nog wat. We hebben in onze reisblogs nog lang niet alles kunnen zetten wat we hier meemaken. Dina is in de supermarkt aangesproken door een man die (niet eens tussen de regels door!) vroeg of zij met hem een nacht wilde doorbrengen. Stef die door de poortwachter steeds aangesproken wordt en dat hij tussen de regels door toch wel erg duidelijk te kennen gaf dat hij graag met Stef wilde zijn. Toen Stef hem vertelde dat ze getrouwd was, maakte hij haar erg duidelijk dat dat geen enkel probleem hoefde te zijn voor hem! En dan gisteren bij een checkpoint. De politieman raakt aan de praat met Alhagy en zegt gewoon (niet eens tussen de regels door!) dat Alhagy die vrouw die voorin naast hem zit (Ellen) wel kan achterlaten voor hem.

Zojuist hebben we meegemaakt dat twee Engelsen een Gambiaanse vriend uitgenodigd hebben om de dag door te brengen in het hotel. Ze hebben het hotel een dagentree betaald. Zodra de jongen in het zwembad duikt, wordt hij aangesproken door de ‘poolboy’ . Hij moet direct het zwembad verlaten. Wat hij doet, is tegen de regels. De Engelsen zijn boos. Ze hebben toch betaald? Hij is hun vriend! Hoezo mag hij niet gebruik maken van het zwembad? Een duidelijk antwoord komt er niet. Het zijn de regels van het hotel. Dit voorval doet ook wat met ons. Het voelt voor ons als een soort discriminatie maar tegelijkertijd zal er toch een reden voor zijn waarom het hotel deze regels heeft? We kunnen niet bedenken waarom dit zo gegaan is en echt duidelijkheid krijgen we niet. We vragen de eigenaar van het hotel nog eens even maar ook hij kan ons niet echt goede argumenten geven. Het enige waar hij mee komt, is dat er in het verleden incidenten zijn geweest met ‘daggasten’ en dat er hotelgasten zijn geweest die geklaagd hebben over deze daggasten. Het personeel van het hotel wil de hotelgasten het in alles naar de zin maken en daarom hebben ze besloten tot zo’n regel. We hebben een beetje een naar gevoel overgehouden aan dit voorval. We krijgen het niet goed uit ons hoofd en ons gevoel. Eigenlijk komen we tot een soort van conclusie dat dit wellicht iets te maken heeft met cultuurverschillen. Wat zijn culturen toch verschillend en wat is het toch soms moeilijk om elkaar te begrijpen. Wij zien mensen die hard moeten werken voor weinig inkomen, mensen die in grote armoede leven en die zo gelukkig lijken te zijn. Die hun dankbaarheid op zoveel verschillende manieren aan ons duidelijk maken en die dat op een enorm zichtbare manier doen, dus niet tussen de regels door.

Gisteravond is er in Hoogeveen een kaarsje aangestoken voor het werk dat we hier doen opdat wij “het licht mogen brengen op plekken waar het donker is”. Er is maar één manier waarop je dat kan doen. Dat is niet wanneer iemand je tussen de regels door iets probeert te vertellen, maar wanneer je vanuit je hart spreekt, werkt en  leeft met steun van familie, vrienden en (on)bekenden.  Dus dank voor jullie steun!