Zorg hebben

Deze ochtend haalde Freekjan ons op om naar Kubuneh te gaan om de kliniek te bezoeken waar hij een paar keer per jaar spreekuur houdt. Na een flinke rit over asfalt en het laatste stuk over ‘bumpy roads’ parkeert hij de auto voor de kliniek. We gaan naar binnen waar we Yaya ontmoeten. Hij is de verpleegkundige van de kliniek. Er zit een aantal moeders met zieke kinderen in de wachtkamer. Freekjan heeft diverse spullen meegenomen voor de kliniek; incontinentiemateriaal, astronautenvoeding en katheters. Ook wij hebben iets meegenomen; 200 kleine tubes tandpasta. We vragen Yaya om dit uit te delen de komende tijd. We kijken rond in de kliniek en zien in de wachtkamer een aantal posters hangen. Er wordt op die manier duidelijk gemaakt aan de bezoekers dat handen wassen en hygiëne belangrijk zijn bij gezondheid (zie foto’s). Voor ons westerlingen is dit bijna vanzelfsprekend.  Hier hangen vier eenvoudige posters die iets essentieels melden.

Aangezien Yaya nog een flink aantal cliënten heeft zitten, besluit Freekjan om eerst een patiënt van hem op te zoeken. Freekjan heeft deze jongeman afgelopen maart thuis bezocht omdat hij niet meer kon lopen en niet meer kon staan. Hij had neurologische problemen. We parkeren bij zijn compound en lopen het erf op. Hij is niet thuis, maar een andere jongeman belt hem op en hij schijnt in de buurt te zijn. We wachten 5 minuten onder de sinaasappel- en mangobomen in de schaduw en dan komt hij aanfietsen (!). Hij stapt af, loopt het terrein op  en wij staan met open mond te kijken. Hoe kan deze man die een half jaar geleden niet kon lopen nu zo mobiel zijn? Freekjan vertelt ons dat hij vermoedde dat deze jongeman een vitamine B12 tekort had en heeft hem dus die injecties gegeven. Yaya heeft dit werk voortgezet. Eerst 1x per week, daarna 1x per twee weken en daarna 1x per maand. Freekjan heeft hem in maart beloofd dat als hij in november terug zou komen dat ze samen konden dansen. En dat kan nu! Een injectie vitamine B12 kost 50 Dalasi (1 euro) en deze man heeft zijn leven teruggekregen! Dat is een hele zorg minder. Freekjan gooit hem een voetbal toe en samen trappen ze een balletje. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we niet alleen zwaar onder de indruk waren van het resultaat van een aantal vitamine B12 injecties, maar ook van de voetbaltechniek van Freekjan.

We rijden terug naar de kliniek waar we een Deense man ontmoeten die het project van deze kliniek heeft voortgezet. Hij vertelt ons dat hij zo moeilijk aan structurele sponsors kan komen. Veel mensen sponsoren bijvoorbeeld vier jaar maar stoppen er daarna mee. Min of meer omdat ze vinden dat nu een ander maar moet gaan sponsoren. Maar ja, dat gebeurt dus vaak niet. We informeren wat het voor 1 jaar kost om de kliniek te laten draaien; salaris betalen, medicijnen, onderhoud etc. Schrik niet: € 8000,- ! Achtduizend euro en alles in betaald? Wat is dat voor een belachelijk laag bedrag voor bijvoorbeeld een bedrijf of een grote instantie? De Deen vertelt ons dat een consult voor een kind 1 euro kost, inclusief medicijnen. Voor volwassenen is de prijs 1 euro 50. Er zit een man in de wachtkamer die speciaal voor Freekjan komt. Wij mogen mee naar de behandelkamer waar Yaya en Freekjan de man vragen stellen en onderzoeken. Freekjan vermoedt dat hij een vorm van astma heeft en waarschijnlijk COPD. Hij zorgt ervoor dat de man een inhalator met medicijnen krijgt. Yaya zal hem straks leren hoe hij dat moet gebruiken. We stappen de wachtkamer uit en besluiten om de kliniek 15000 Dalasi achter te laten; 300 euro. Hopelijk kunnen ze met deze gift voorlopig even vooruit, even een paar weken wat minder zorgen, maar niet minder zorg.

Met ons zessen stappen we in de auto en bezoeken een mevrouw die al 10 jaar ziek was en niemand wist echt wat het was. Ze kon niet meer lopen, niet meer werken en niet meer zorgen voor de mensen om haar heen. Zij had zorg nodig en maakte zich ook zorgen om haar gezondheid. Ook bij deze dame zijn ze gestart met het toedienen van vitamine B12 en jullie raden het al: ze was aan het koken toen we kwamen. Freekjan vroeg haar een stuk te lopen en ze liep! Omdat deze vrouw al zoveel jaren zo ziek was, zal haar herstel niet zo groot zijn als bij de jongeman die we hierboven noemden. Maar ze loopt! Ze kan weer functioneren! Dat is een hele zorg minder.

Daarna vertrekken we naar de compound van Yaya. Ook hij heeft grote zorgen gekend. In een grote storm tijdens het afgelopen regenseizoen is zijn volledige huis ingestort. Een verpleegkundige die zo’n belangrijke rol  in de maatschappij heeft, kan zich niet continu zorgen maken over de veiligheid van zijn gezin, dus hebben diverse mensen gesponsord. Nu bewonderen we zijn compound. Er staat weer een huis, een veilige plek voor hem en zijn gezin. Ze wonen er met 8 of 9 mensen. Yaya met zijn 2 vrouwen en de kinderen. Misschien zelfs nog wel wat andere familieleden.

We rijden terug naar de kliniek en nemen afscheid van de Deense man en Yaya. We wensen ze alle goeds. We wensen ze toe dat ze geen zorgen hebben. Maar zorg kunnen geven. Hoe belangrijk is het om zorg te hebben in een land als Gambia. Vandaag hebben wij, dankzij jullie sponsoring,  de zorgen voor morgen voor een deel weggenomen. Voor sommigen een druppel op de gloeiende plaat. Maar deze plaat heeft gesist! We hopen dat er mensen (of bedrijven!) zijn die zich willen verbinden aan zo’n kliniek als deze: Caring Hands Health Centre Kubuneh (zie Facebook en http://www.kinderhulpgambia.nl/projecten).  Om achtduizend euro zouden zij zich toch geen zorgen moeten maken? Het is belangrijk dat de bewoners in de omgeving zorg hebben….en krijgen.