Niks hebben en alles delen of alles hebben en niks delen?

Vandaag hebben we de dag doorgebracht in de buurt van het hotel waar we verblijven. We zijn behoorlijk moe van alles wat we zien en meemaken en het kwam ons dan ook goed uit dat Alhagy vandaag een excursie had met andere Nederlanders.

We hebben zowaar uitgeslapen vanmorgen. Om goed 7 uur waren Stef en Ellen wakker en Dina kwam al vlot daarna uit haar bedje rollen. Na het ontbijt zijn we op tijd richting de markt gegaan en daar waren we zo ongeveer de eerste gasten. Iedereen vertelde ons dat we de beste prijs zouden krijgen, dat de spullen in de morgen met korting verkocht worden en dat we zo mooi zijn en dat ze allemaal zo van Nederlanders houden omdat Nederlanders altijd lachen en anderen willen helpen… (wij kennen ook wel andere Nederlanders, maar oké…. ). Een dame die ons aanspreekt vertelt dat zij Nederlanders altijd vergelijkt met bananen. We kijken haar behoorlijk verbaasd aan. Ze  legt ons uit dat onze harten  zo zacht zijn als bananen, omdat de Nederlanders zo lief zijn voor de Gambianen.

We raken aan de praat met een van de Gambiaanse mannen die regelmatig djembee speelt. Stef vertelt hem dat ze jaren geleden djembeelessen heeft gevolgd. Nog geen twee seconden later zit Stef op een stoel met een  djembee tussen haar voeten. Stef krijgt bijna 20 minuten privélessen en samen spelen ze een paar lekkere riedeltjes weg.  We lopen de markt verder over, kopen wat souvenirs en spelen een Gambiaans spel. We zetten onderzetters op ons hoofd en proberen recht te lopen zonder de bagage te verliezen. We hebben flink onderhandeld op de prijzen maar we hebben vast alsnog te veel betaald. Ach, als wij zo veel geld mee hebben en het overhebben voor een souvenir, dan delen we dat met de medemens. Wij een dure souvenir, zij in ieder geval een beetje inkomen voor deze dag.

De middag brengen we deels door aan zee en deels bij het zwembad. We verbazen ons over de handdoeken die de hele dag op een bedje liggen zonder dat je de eigenaar ziet verschijnen. Stel je voor dat je nog naar het zwembad wilt en het bedje dat je zo graag wilt, is bezet. Dat laat je je toch niet gebeuren? Dus dan houd je maar een bedje bezet voor de hele dag en ga je er niet op liggen. Stel je voor dat je ‘jouw’ bedje moet delen met een ander. Hier in het hotel treffen we diverse mensen; Nederlanders, Russen, maar vooral veel Engelsen. Er zijn hier mensen die alle dagen op een bedje bij het zwembad liggen en het terrein amper afkomen, behalve om te eten. Sommige mensen zitten ’s morgens om half tien al aan een fles bier en ook hier zien we blanke mannen en vrouwen met een schone Gambiaan(se) die de vakantie samen doorbrengen met eten en vooral seks.

Stef komt aan de praat met een Engelse dame. Zij vertelt dat haar man en zij een jongen van het hotel mee uit eten hebben genomen gisteravond. Ze hadden zo’n leuk gesprek met hem gehad dat ze hem gevraagd hebben samen te gaan eten. Als dank kregen zij van dezelfde jongeman een Gambiaans T-shirt en jurk. De Engelse dame vond dat zo bijzonder! Ze vertelde Stef dat de Gambianen zo dankbaar zijn. Stef vatte alles mooi samen: niks hebben en toch alles delen.

Hoe zit dat bij ons? Hebben we zoveel bezit en luxe en zijn we bang dat we het kwijtraken of willen we delen van ons bezit? Hoe lastig is delen eigenlijk voor ons? Soms is het tijd voor een reflecterend gesprek met jezelf. Vandaag hebben wij dit gesprek met ons drieën gevoerd.