It is your lucky day!

We voelden het vanmorgen gelijk! Vandaag is het onze geluksdag. We werden voor de derde keer wakker gemaakt door rennende apen over het golfplaten dak. We zijn ons bedje uitgesprongen, alles klaargemaakt voor vertrek, lekker ontbijten, allemaal schijten en off we go! Eerste stop: rijst kopen! 8 zakken en dus tweehonderd kilo in de achterbak en dan rijden we richting Tanji. Vlak na Tanji gaan we de verharde weg af en dwalen we over rode, stoffige zandwegen door de dorpjes. Steeds verder verwijderd van de dorpjes komen we in de afgelegen gebieden.  De zandwegen worden smaller, de wegen bevatten steeds meer kuilen en we krijgen dus een gratis massage, zoals Alhagy dan lachend zegt. We turen om ons heen op zoek naar huisjes met slechte daken, huisjes waarvan we vermoeden dat de bewoners jullie gesponsorde rijst goed kunnen gebruiken. De eerste stop is bij een oude dame die zo goed als blind voor haar huisje zit met haar dochter en er lopen diverse kinderen om ons heen. Ons oog valt op een klein ventje dat met grote ogen naar Stef en mij (Ellen) kijkt… hij lijkt bang voor ons… we zijn tenslotte een stel ‘toubabs’. Dan verschijnt Dina achter ons en spontaan begint het jongetje te krijsen en te huilen en rent hij weg. De familie lacht en wij bieden ons excuses aan. Maar ja, hij had nog nooit blanken gezien, laat staan een blanke met hoogblond kort haar! Het arm kind. Het was niet zijn geluksdag. Vanavond tijdens het eten zal hij er hopelijk anders over denken. Er is weer rijst voor de komende weken.

De tweede dame die een geluksdag heeft is een hardwerkende vrouw. Zij wacht op de wind, laat dan de pinda’s langzaam uit de schaal vallen vanaf een kar. De wind blaast de troep eruit en de pinda’s vallen op de grond. De kinderen durven ons een hand te geven en roepen na een minuut of vijf enthousiast “Hello, Hello”. De vrouw heeft vanmorgen toen ze opstond en met haar vier kinderen en twee buurjongetjes naar het land vertrok vast niet geweten dat een flink aantal mensen uit Nederland vandaag voor haar het verschil zou maken. Ze wenst ons alle goeds en Gods zegen en een lang leven en we vertrekken naar de volgende compound.

We komen in een gebied waar Christenen wonen. Aangezien er varkens rondlopen weten we dat er geen Moslims zullen wonen. We stoppen bij een eenvoudig, wit huisje en daar zit een man onder de boom. Alhagy maakt contact en vertelt dat we rijst komen brengen. De man kijkt ons stomverbaasd aan en vraagt wat we komen doen. Alhagy legt tot twee keer toe uit dat we rijst komen brengen. Gewoon, zomaar…. De man is sprakeloos en kijkt ons aan, voelt aan de zak rijst alsof hij wil voelen dat het echt voor hem staat. Stil en onder de indruk nemen we afscheid. Wat een zak rijst van 12 euro al niet kan betekenen voor mensen die op ons pad komen. Het is zondag… rustdag van de Christenen….. zijn geluksdag.

Na tweeënhalf uur rijden zijn we moe en onder de indruk. We gaan bijkomen bij Paradise Beach. Lekker zwemmen in zee, lekker liggen in de zon en vooral veel praten. Zie: het is ook onze geluksdag vandaag.

Op de terugweg van het strand komen we langs Tanji, de grootste vismarkt in de buurt. We stoppen en Alhagy leidt ons rond. De gekleurde vissersboten komen aan het einde van de middag hier aan en worden door mannen en vrouwen leeggehaald. Emmers vol halen ze eruit en brengen ze naar hun eigen verzamelplek (diverse kruiwagen). Er lopen kleine jongetjes achter de visdragers aan in de hoop dat er vis afvalt. Zij rapen dat op en nemen dat dan mee. We zien de jongetjes springen naar de manden en emmers die op de hoofden van de dragers staan. We zien ze trekken aan de armen van de dragers, in de hoop dat hij wankelt en dat er een vis valt. Zij hopen ook dat het hun geluksdag wordt. De drager leegt zijn mand in een kruiwagen en gooit 1 (of 2) visje(s) in zijn eigen mand. Dat is wat hij verdient; hoe meer manden hij haalt hoe meer visjes hij heeft voor zichzelf. We kunnen uren kijken en schieten her en der wat foto’s. Natuurlijk maken we ook een paar foto’s met de telefoon zodat we die op het blog kunnen zetten straks. Ik stop mijn telefoon terug in mijn broekzak en in een flits zie ik een geel T-shirt in mijn ooghoek. Bliksemsnel draai ik me op. Een klein ventje kijkt me verschrikt aan en kijkt naar mijn broekzak. Tja…. Het was bijna zijn geluksdag! Neem het hem eens kwalijk; wat levert meer op? Een iPhone of een paar visjes? Helaas voor hem  was het deze dag toch echt mijn geluksdag ;-)

Alhagy wordt nog een paar keer aangesproken door andere Gambiaanse mannen. Ze geven hem complimenten en vertellen hem dat zij er wel eentje willen overnemen. We vragen Alhagy wat ze willen overnemen. “Nou eh….één van jullie’, zegt Alhagy. In Gambia zie je veel blanke vrouwen en mannen die een Gambiaan(se) inhuren voor een bepaalde tijd. Iedereen die Alhagy ziet met drie van die prachtige blanke dames geeft hem dus de complimenten! Dat heeft hij goed geregeld! Alhagy antwoordt elke keer nuchter: ”Als je dat denkt, dan ken je mij niet. “ Vanmiddag bij Paradise Beach hebben we verscheidene van deze stellen gezien. Wat je al niet doet voor een week goed eten en een week geen zorgen. Ook dat is Gambia.  Wij hebben Alhagy lachend aangekeken en omdat hij vandaag met ons heeft doorgebracht riepen wij in koor: “It is your lucky day”